ရင္ဖြင့္ေဖာ္သို႔..

ရင္ဖြင့္ေဖာ္ေလးေရ.. ဒီေန႔ေတာ့ မင္းကို လြမ္းလို႔ ေရာက္လာၾကည့္ၿဖစ္တယ္.. ပစ္ထားမိတဲ့ အခ်ိန္ေတြၾကာလို႔ မင္းက ကိုယ့္ကိုေတာင္ ေမ့ေလာက္ေရာေပါ့။ သက္မဲ့ အရာ၀တၳဳေလးမို႔သာ စိတ္မဆိုးပဲ ၿပန္လက္ခံတာ။ သက္ရိွသာဆို ကိုယ့္ကို ေက်ာခိုင္းလို႔ လက္ၿပႏႉတ္ဆက္သြားေလာက္ၿပီ။ တခါတရံေတာ့လဲ သက္မဲ့ေလးမင္းက သက္ရိွေတြထက္ ပိုသစၥာရိွသလိုပါပဲ။

ေအာ္..မင္းနဲ႔ မေတြ႔ၿဖစ္ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာလား??? ဘာေတြလုပ္ေနမွန္း ေရေရရာရာ မေၿပာႏုိင္ေပမယ့္ ရႉပ္ယွက္ခတ္ေနတာေတာ့ အမွန္ပါ။ ပထမေတာ့ ၿမန္မာၿပည္ၿပန္တာေပါ့.. မိသားစုနဲ႔ ရိွေနခ်ိန္ဆိုေတာ့ မင္းကို ေမ့သြားမိတာ ၀န္ခံပါရဲ့ ။ ေတြ႔ဖို႔အတြက္ ၾကိဳးစားေတာ့ အင္တာနက္ကလည္း မေကာင္း၊ ေကာင္းတဲ့ဆိုင္ေလးက်ေတာ့ မင္းကို ေခၚမရ၊ ေခၚလို႔ရေတာ့လည္း ဖတ္လို႔ အဆင္မေၿပနဲ႔ ေနာက္ေတာ့ လက္ေလွ်ာ့လိုက္မိတယ္ ။ တစ္ႏွစ္မွ တစ္ခါရတဲ့ ခြင့္တစ္လမွာ မိသားစု သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး နားလိုက္တယ္ေလ.. :)

ၿပန္ေရာက္ေတာ့လား??? သတိရေပမယ့္ မလာၿဖစ္ခဲ့ဘူး။ အင္တာနက္ေလာက၊ ဘေလာ့ခ္ေလာကကိုလည္း.. စိတ္နည္းနည္း ညစ္မိတာပါတာေပါ့။ ဘယ့္ႏွယ့္.. သူၾကင္မွ ကိုယ္ၾကင္၊ သူ႔ဂုဏ္ ကိုယ့္ဂုဏ္ၿပိဳင္၊ ဟိုရန္စ ဒီရန္စနဲ႔ အြန္လိုင္းမွာေတာင္မွ စိတ္ထြက္ေပါက္ေလးေပးလို႔ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ မေနႏိုင္ၾကပါလား..ရင္ဖြင့္ေဖာ္ေလးရယ္ ။ ဒီၾကားထဲက ရွားရွားပါးပါး ရသစာေပ ဘေလာ့ခ္ေလးေတြ၊ ေပ်ာ္စရာဘေလာ့ခ္ေလးေတြ နဲ႔ ဗဟုသုတရစရာ ဘေလာ့ခ္ေလးေတြ ဆိုရင္ေတာ့ ေက်းဇူးတင္ ၿမတ္ႏိုးစြာ လိုက္လိုက္ဖတ္ၿဖစ္ပါရဲ့..။ ဒီလိုနဲ႔ စာမ်ိဳးစံု လိုက္ဖတ္ရင္း အြန္လိုင္းေပၚလည္း ေၿခမခ်ၿဖစ္ေတာ့သလို မင္းဆီကိုလည္း အလည္အပတ္ေတာင္ မေရာက္ၿဖစ္ခဲ့ဘူးေလ။

သူငယ္ခ်င္းေတြ အမ်ားၾကီး??? မေတြ႔ခဲ့ပါဘူး ရင္ဖြင့္ေဖာ္ရယ္ ။ ရိွတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေလးေတြနဲ႔ ခ်စ္သူခင္သူေတြေတာင္ ကိုယ္ဆိုးလို႔ သည္းမခံႏိုင္ၾကဘူး ထင္ပါရဲ့.. တၿဖည္းၿဖည္းနဲ႔ အဆက္အသြယ္ ၿပတ္ေတာက္..အေ၀းမွာေရာက္ကုန္ၾကၿပီေလ။ တစ္ခါတစ္ေလေတာ့လည္း ကိုယ္ သူတို႔ကို လြမ္းတယ္။ လြမ္းလည္း လြမ္းပါပဲ။ မဆံုႏိုင္ မဆံုခ်င္ေတာ့တဲ့ သူေတြကို ကိုယ္ အတင္းလိုက္မရွာခ်င္ေတာ့ပါဘူး.. ဒုကၡေတြလည္း ထပ္ၿပီး မေပးခ်င္ေတာ့ဘူး။ ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းေဟာင္းေလးေတြ ကိုယ္နဲ႔ အေ၀းမွာ ေပ်ာ္ရႊင္အဆင္ေၿပေနပါေစလို႔ေတာ့ အၿမဲ ဆုေတာင္းေပးမိတယ္။ ခုေလာေလာဆယ္ ကိုယ့္ေဘးမွာ ရိွေနတဲ့သူေတြကိုလည္း အရင္ကထက္ ပိုဂရုစိုက္ေပ်ာ္ရႊင္ေစဖို႔ ၾကိဳးစားမိတယ္။ ဘ၀ဆိုတာ တိုတိုေလးပဲေလ။ အသက္ရွင္ေနတဲ့ ကာလပတ္ေလးမွာ ကိုယ္နဲ႔ ကိုယ့္ပတ္၀န္းက်င္ေလး သာယာေအာင္စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ရင္ အေကာင္းဆံုးေပါ့။

ေပ်ာ္စရာ အၿဖစ္အပ်က္??? သိပ္ရိွတာေပါ့။ မၾကာခင္ ရက္ပိုင္းေလးက ကိုယ့္ရဲ့ အသက္ ၂၄ ႏွစ္ၿပည့္ ေမြးေန႔ေလး ရိွခဲ့တယ္။ အဲဒီေန႔မွာ မထင္မွတ္ဘဲ သိလိုက္ရတာက အေရအတြက္ အမ်ားၾကီးမရိွလွတဲ့ ကိုယ့္အရင္းႏွီးဆံုး မိသားစု၊ သူငယ္ခ်င္းေလးေတြက ကိုယ့္ကို တကယ္ ဂရုစိုက္ခ်စ္ခင္ၾကတယ္ဆိုတာပဲ။ အရင္ႏွစ္ေတြတုန္းကလည္း သူတို႔ ကိုယ့္ေဘးမွာ ရိွေနၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သတိမမူ ဂူေတာင္မၿမင္ႏိုင္တဲ့ကိုယ္ သူတို႔ရဲ့ အခ်ိန္ေပး ဂရုစိုက္မႉေတြကို မၿမင္ႏိုင္ခဲ့ဘူးေလ။ ဒီႏွစ္မွာေတာ့ ကိုယ့္စိတ္ေတြ ေတာ္ေတာ္ေၿပာင္းလဲသြားတယ္။ လူေတြနဲ႔ နည္းနည္း သဟဇာတၿဖစ္ေအာင္ ေနတတ္လာတယ္။ လူေတြကို တန္ဖိုးထား ေလးစားရေကာင္းမွန္း၊ ၿဖတ္သန္းရတဲ့ အခ်ိန္ေလးေတြကို အနားမွာရိွေနသူေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္စြာကုန္ဆံုးသင့္မွန္း၊ ဘ၀မွာ ရယူေနရံုနဲ႔ မၿပည့္စံုပဲ.. သူတစ္ပါးကို ေပးဆပ္ဖို႔လည္း ၾကိဳးစားသင့္မွန္း နည္းနည္းသိလာတယ္။ (ဒါေတာင္ နည္းနည္းပဲ ရိွေသး :P )။ အထူးသၿဖင့္ ကိုယ့္အေပၚဂရုစိုက္သူေတြကို ကိုယ္ကလည္း ၿပန္ဂရုစိုက္သင့္တယ္ဆိုတာ နားလည္လာတယ္။ ကိုယ္ သူတို႔ကို မဆံုးရံႉးခ်င္ေတာ့ဘူးေလ။ ဘာပဲေၿပာေၿပာ အမွတ္မထင္ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ရတဲ့ ေမြးေန႔ေလးေပါ့.. တသက္လံုး အမွတ္တရနဲ႔ မိသားစု၊ သူငယ္ခ်င္းအားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ေနမွာ အမွန္ပါ။ ကိုယ့္အရင္းႏွီးဆံုး မင္းကို မဖိတ္မိေပမယ့္ မင္းလည္း ကိုယ္နဲ႔ အတူ လိုက္ေပ်ာ္ေပးပါ ရင္ဖြင့္ေဖာ္ရယ္..ေနာ္။

ကဲ.. ကိုယ္ ေၿပာတာေတြ မ်ားလြန္းလို႔ မင္း စိတ္ေမာသြားေလာက္ၿပီ.. နားစို႔ေနာ္။ ခုလို အခ်ိန္ေပးၿပီး နားေထာင္ေပး (စာဖတ္ေပး) တဲ့အတြက္ ေက်းဇူးပါ ရင္ဖြင့္ေဖာ္ရယ္.. မင္းကို အကုန္ေၿပာလိုက္ရလို႔ ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာ ေပါ့ပါးၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္သြားၿပီ။ မင္းလည္း ကိုယ့္ အေပ်ာ္ဓါတ္ေတြကူးၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ သူငယ္ခ်င္းရယ္ .. ကံမကုန္ရင္ ၿပန္ဆံုတာေပါ့ေနာ္..:)